Η Ιστορία
Λίγους μήνες πριν την ολοκλήρωση του 2ου παγκοσμίου πολέμου οι Γερμανοί κατακτητές προχώρησαν σε μια σειρά από μαζικές εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού σε χωριά της ενδοχώρας και στην Κρήτη.
Ήταν 28η Αύγουστου του 1944 μια μέρα που τυπικά δεν είχε να διαφοροποιηθεί σε κάτι από τις προηγούμενες κατοχικές μέρες. Στον Κακόπετρο, το μικρό χωριό του Δήμου Πλατανιά Χανίων, ο χρόνος κυλούσε στους ρυθμούς της καθημερινότητας χωρίς κανένας να μπορεί να φανταστεί τι ξημέρωνε… Από τις πρώτες πρωινές ώρες το χωριό ζώστηκε από Γερμανούς. Κάποιοι αντιλήφτηκαν τις ύποπτες κινήσεις, κάποιοι όχι… Δεν είχαν άλλωστε να φοβηθούν για κάτι…
Με το φως της ημέρας οι Γερμανοί κατακτητές άρχισαν να εφαρμόζουν το σχέδιο τους ξεκινώντας από το πρώτο σπίτι του χωριού αυτό του Κωστή Δεσποτάκη. Έφτασαν στο σπίτι πήραν τα 4 παλικάρια της οικογένειας τα οποία αμέριμνα καιόντουσαν στην αυλή του σπιτιού τους, τα απομάκρυναν περίπου 200 μέτρα όπου και τα εκτέλεσαν χωρίς να ξέρει κανένας τίποτα.
Μετά, με θράσος και απανθρωπιά επέστρεψαν στο σπίτι του Δεσποτάκη – το οποίο έκαναν ορμητήριο τους για την υπόλοιπη μέρα – αναγκάζοντας την χαροκαμένη μανά να τους μαγειρεύει όσο αυτοί θα εφάρμοζαν το απάνθρωπο σχέδιο τους.
Η υπόλοιπη μέρα ήταν γεμάτη σκηνές φρίκης και τρόμου. Οι Γερμανοί – μέχρι και αργά το απόγευμα – κινιόντουσαν κατά μήκος του χωριού και όπου έβρισκαν κάποιον άντρα τον εκτελούσαν. Παράλληλα λεηλατούσαν τα φτωχικά των θυμάτων τους.
Όταν οι Γερμανοί έφυγαν αργά το απόγευμα είχαν εκτελέσει 23 άντρες.
Μια νέα πράξη του δράματος ξεκινούσε. Γυναίκες και παιδιά άρχισαν να κινούνται στο χωριό και να ανακαλύπτουν τους ανθρώπους τους νεκρούς. Γυναίκες και παιδιά που μετά το πρώτο σοκ σήκωσαν το βαρύ φορτίο να φροντίσουν τους νεκρούς τους…
Λουλούδια που Μαράθηκαν Νωρίς.
Κακόπετρος. 28 Αυγούστου 1944.
Η επομένη μέρα…
Ο πόνος και η θλίψη κυριάρχησαν για πολλά χρόνια στον Κακόπετρο. Όλοι είχαν κάποιον να πενθήσουν. Ένα «γιατί» κυριαρχούσε στις σκέψεις των Κακοπετριανών που από τις 28 Αυγούστου του 1944 είχε αλλάξει η ζωή τους…
Είκοσι Τρεις νεκροί σε σύνολο διακοσίων κατοίκων ήταν ο σκληρός απολογισμός της Γερμανικής θηριωδίας.
Το δολοφονικό πέρασμα των Γερμανών κατακτητών από τον Κακόπετρο τη μέρα διαπραγματεύεται το ντοκιμαντέρ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙA ΠΟΥ ΜΑΡΑΘΗΚΑΝ ΝΩΡΙΣ, ΚΑΚΟΠΕΤΡΟΣ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1944 σε σκηνοθεσία Ματθαίου Φραντζεσκάκη και Βίκης Αρβελάκη.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει το πέρασμα των Γερμανών από το χωριό μέσα από τις μαρτυρίες 5 πρωταγωνιστών της τραγωδίας. Παράλληλα αναδεικνύει τα προσωπικά δράματα που εκτυλίχθησαν στο μικρό χωριό την ημέρα της μεγάλης εκτέλεσης (Δευτέρα 28 Αυγούστου 1944).
Τι ήταν αυτό που όπλισε τα χέρια των Γερμανών, από που προερχόταν η μανία των εκτελέσεων και της καταστροφής των περιουσιών των κατοίκων του χωριού; Από τι ορμώμενοι – στο τέλος ουσιαστικά του πολέμου – επιτέθηκαν με μανία στον ΑΜΑΧΟ πληθυσμό ενός χωριού σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή;
Τέλος προσπαθούν να φωτίσουν το αποτύπωμα που άφησε η μέρα των δολοφονιών. Γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Αδέρφια τα αδέλφια τους. Φίλοι τους φίλους τους. Όλοι κάποιον έχασαν … Ένα χωριό στην θλίψη… Ένα χωριό στο Πένθος.
Αναδεικνύουν τον πόνο που έκτατε ακολουθούσε στην ζωή όσους έζησαν… Την φρίκη που σε κάποιους έγινε ψυχική διαταραχή …
Στο επίκεντρο του ντοκιμαντέρ η καταγραφή των ΖΩΝΤΑΝΩΝ μαρτυριών 5 επιζώντων εκείνης της μέρας. Επίσης η συμμετοχή και άλλων συνομιλητών συμβάλει στην ανάδειξη του ιστορικού γεγονότος αλλά και η προσέγγιση του αποτυπώματος που έμεινε στο χωριό – για πολλά χρόνια – από μια σκληρή εκτέλεση.
Παράλληλα θέμα αποτελεί και το ερώτημα γιατί και κατά πόσο πρέπει να θυμόμαστε και να αναδεικνύουμε τέτοια ιστορικά γεγονότα.
Λουλούδια που Μαράθηκαν Νωρίς.
Κακόπετρος. 28 Αυγούστου 1944.